P gallery
sculpture
Contemporary Sculpture
a group exhibition with Eric Liot, Eva Papadopoulou and Jean-Michel Pradel-Fraysse
Η ομαδική έκθεση Contemporary Sculpture, παρουσιάζει 3 νέους καλλιτέχνες την Έυα Παπαδοπούλου, τον Eric Liot και τον Jean-MichPradel-Fraysse, όπου έχουν ξανά εκθέσει έργα τους στη P gallery | sculpture σε ομαδικές εκθέσεις. Καθένας τους απεικονίζει τη σύγχρονη γλυπτική με διαφορετικές τεχνικές και υλικά.
Διάρκεια έκθεσης/ Duration: 17.11.2022 - 14.1.2023
Eric Liot: face to face with icons
Eric Liot (1964-) is an established contemporary painter and sculptor, who lives and works both in Greece and in France.
He creates works in various mediums and techniques such as collage or assemblage, reinterpreting cultural icons such as heroes and cartoon characters and blending them with his own memories. His sculptures are initially made of found objects, such as wood and stone. These pieces are assembled in collage like fashion to make a sculpture, which is then cast in bronze. The sculptures that are on display in the exhibition are inspired by Greek mythology.
Ο Eric Liot (1964-) είναι ένα σύγχρονος ζωγράφος και γλύπτης, όπου ζει και εργάζεται μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. Δημιουργεί έργα με διάφορα μέσα και τεχνικές όπως κολλάζ, πίνακες και γλυπτά. Τα τελευταία χρόνια, αναδιαμορφώνει εικόνες, όπως ήρωες ή χαρακτήρες από κινούμενα σχέδια, ταινίες ή βιντεοπαιχνίδια και τα συνδυάζει με δικές του αναμνήσεις. Τα γλυπτά του ήταν φτιαγμένα αρχικά από φυσικά υλικά, όπως ξύλα, πέτρες που βρίσκει στη φύση. Το μοντέλο χτίζεται μέσα από αυτά και μετέπειτα τα γλυπτά δημιουργούνται από μπρούτζο. Τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση είναι εμπνευσμένα από την Ελληνική μυθολογία και ιστορία.
Eva Papadopoulou: set in stone
Eva Papadopoulou is an emerging artist, who lives and works in Athens. A relief artist and sculptor, Eva Papadopoulou puts a new, modern twist on the ancient art form of mosaic. Inspired by the local landscape, her compositions are handcrafted using a technique that she developed herself. Neither pure painting nor pure sculpture, her reliefs consist of fragments of thousands of pieces of marble and stone that form an integral part of a visual composition that is awash with motion, very much like the nature inspired images that constitute her subject matter.
Η Έυα Παπαδοπούλου (1979-) είναι μια καλλιτέχνης, όπου ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Στο συνολικό έργο της αναδεικνύει το υλικό του μαρμάρου με έναν προσωπικό τρόπο. Ο ιστορικός τέχνης Ντένης Ζαχαρόπουλος έχει γράψει για τη τεχνική της «Ούτε αμιγώς ζωγραφική ούτε καθαρή γλυπτική, η σχέση του θραύσματος και του όλου στο έργο της αφορούν εξ ίσου την φυσική υπόσταση των υλικών της και την νοητική διάσταση της σύνθεσης του έργου. Tα κομμάτια ή ψηφίδες από πέτρα και μάρμαρο, που συνιστούν το υλικό της, παρουσιάζονται ως αποσπάσματα ενός μεγάλου κομματιού της φύσης και της υλικής πραγματικότητας.»
Jean-Michel Pradel-Fraysse:
humor is key
Jean-Michel Pradel-Fraysse (1963-) is an artist who lives and works in Paris. His work has an autobiographical character, as can be appreciated in 'Autoportrait No5', and combines personal characteristics as well as elements from childhood toys and cartoon characters such as Micky Mouse. He creates animals, such as Squamate, a black snake that crawls through the gallery space, that has human features as well. These human features are often in fact childhood toys, which he embeds in his sculptures. Humor and tongue-in-cheek irony are key to his work.
Ο Jean-Michel Pradel-Fraysse (1963-) είναι ένας καλλιτέχνης, όπου ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Έχει αναπτύξει ένα αυτοβιογραφικό χαρακτήρα στα έργα του όπως το «Autoportrait No5», με προσωπικά στοιχεία δικά του αλλά και στοιχεία από παιδικούς ήρωες όπως το Micky Mouse. Δημιουργεί ζώα, όπως το Squamate, ένα μαύρο φίδι που έρπεται στο χώρο της γκαλερί, διακοσμημένο με ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Βασικό στοιχείο των έργων του είναι τα δικά του παιδικά παιχνίδια, τα οποία αναδιαμορφώνει και συνθέτει δίνοντας στα γλυπτά μια άλλη διάσταση. Έχει ένα χιουμοριστικό στοιχείο στα έργα του, ίσως μια αυτοκριτική και ένα καυστικό σχόλιο για τη κοινωνία.
