P gallery
sculpture
Parvine Curie
Eternal Forms
duration: 4.4.2025 - 17.5.2025
curator: Errika Gerakiti
BIOGRAPHY Parvine Curie, born in 1936 in Nancy, France, to a French father and a French-Iranian mother, is a distinguished sculptor whose works resonate with timelessness and a profound spirituality. An autodidact, Curie never attended formal art schools. Through experimentation with various materials and forms, she developed a distinctive voice and a unique artistic style. In 1957, Curie discovered Romano-Catalán art in Spain, a pivotal moment that would shape her artistic trajectory. While living in Barcelona, she engaged with local Catalan artists and individuals from diverse backgrounds. A year later, she met Marcel Marti, whom she married in 1959. This relationship played a transformative role in her artistic development, as it was alongside him that she first discovered the art of sculpture. In 1960, Curie gave birth to her son, David Marti, marking a new chapter in both her personal and artistic life. Between 1965 and 1969, she rented a new atelier in Barcelona, located across from the Santa Maria del Mar church, which provided her with constant inspiration and fueled her creativity. A few years later, Curie moved to Paris and settled in the Crester atelier, a space owned by sculptor François Stahly and his wife, Claude. This environment proved to be a fertile ground for Curie’s artistic growth, and she further honed her practice. Stahly was deeply impressed by her sculptures, appreciating their structured and voluminous forms—an extension of her strong personality. The two artists worked closely together in the atelier, collaborating on various projects while also pursuing their own individual work. In 1975, Curie and Stahly married, continuing their artistic exploration. Their extensive travels to sacred sites around the world became key sources of inspiration, infusing their work with new perspectives and insights. In 2006, Stahly passed away, followed by her son David just one year later. Curie channeled her grief into powerful new sculptures that reflected both her personal sorrow and transformation. Curie’s exploration of spirituality within modern sculpture positions her as a significant figure in the contemporary art world. Her works serve as profound reflections on existence, inviting viewers to engage in the universal search for meaning, connection, and reflect on the fundamental aspects of life, creation, and the human experience. Her art invites viewers on a poetic journey—one that offers a momentary pause from the everyday, a return to universal themes such as motherhood, protection, and emancipation. Her work explores the feminine essence in its truest forms: creation, mysticism, and equilibrium, celebrating the life-giving force of the feminine.
BIOGRAPHIE Parvine Curie, née en 1936 à Nancy, en France, d’un père français et d’une mère franco-iranienne, est une sculptrice de renom dont les œuvres allient intemporalité et profonde spiritualité. Autodidacte, elle n’a jamais suivi de formation artistique académique, mais a réussi à développer une voix artistique unique et un style singulier à travers l’expérimentation de divers matériaux et formes. En 1957, Curie découvre l’art romano-catalan en Espagne, un tournant décisif qui marquera son parcours artistique. Pendant son séjour à Barcelone, elle fréquente des artistes catalans locaux et des figures d’horizons variés. Un an plus tard, elle rencontre Marcel Martí, qu’elle épouse en 1959. Cette relation jouera un rôle déterminant dans son développement artistique, puisque c’est à ses côtés qu’elle découvre pour la première fois l’art de la sculpture. En 1960, la naissance de son fils, David Martí, ouvre un nouveau chapitre dans sa vie, tant sur le plan personnel qu’artistique. Entre 1965 et 1969, elle s’établit dans un atelier à Barcelone, situé en face de l’église Santa Maria del Mar, qui devient une source d’inspiration inépuisable et nourrit sa créativité. Quelques années plus tard, Curie s’installe à Paris et rejoint l’atelier Crester, dirigé par le sculpteur François Stahly et son épouse Claude. Cet environnement stimulant favorise son épanouissement artistique et l’amène à affiner son langage sculptural. Stahly, impressionné par les formes structurées et volumineuses de ses œuvres, reconnaît en elle une artiste au tempérament affirmé. Leur collaboration donne lieu à de nombreux projets communs, tout en permettant à chacun de poursuivre ses propres recherches artistiques. En 1975, Curie et Stahly se marient et poursuivent ensemble leur exploration artistique. Leurs nombreux voyages vers des lieux sacrés à travers le monde deviennent des sources majeures d’inspiration, nourrissant leur réflexion de nouvelles visions et enrichissant leur pratique. En 2006, Stahly décède, suivi un an plus tard par son fils David. Profondément marquée par ces disparitions, Curie canalise son chagrin dans de nouvelles sculptures d’une grande intensité, témoignant à la fois sa douleur personnelle et sa transformation intérieure. L’œuvre de Curie, qui explore la spiritualité dans la sculpture moderne, la place parmi les figures majeures de l’art contemporain. Son œuvre, empreinte de méditation sur l’existence, invite le spectateur à une quête universelle de sens et de connexion, tout en incitant à réfléchir aux questions fondamentales de la vie, de la création et de l’expérience humaine. Ses sculptures offrent un voyage poétique, une parenthèse hors du temps, un retour à des thèmes universels tels que la maternité, la protection et l’émancipation. À travers son art, elle célèbre l’essence féminine sous ses formes les plus pures : la création, le mysticisme et l’équilibre, révélant toute la force vitale du féminin.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Η Parvine Curie είναι μια διακεκριμένη γλύπτρια, το έργο της οποίας διαπνέεται από βαθιά πνευματικότητα και αναδεικνύεται διαχρονικό. Γεννήθηκε το 1936 στο Νανσύ της Γαλλίας από Γάλλο πατέρα και Γαλλο-Ιρανή μητέρα. Αυτοδίδακτη, η Curie δεν φοίτησε ποτέ σε αναγνωρισμένες Σχολές Καλών Τεχνών, αλλά, πειραματιζόμενη με διάφορα υλικά και φόρμες, ανέπτυξε τη δική της εξέχουσα φωνή και ένα μοναδικό καλλιτεχνικό ύφος. Το 1957, ανακαλύπτει στην Ισπανία τη ρομανο-καταλανική τέχνη, μια καθοριστική στιγμή για την καλλιτεχνική της πορεία. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη Βαρκελώνη, συνεργάζεται με ντόπιους Καταλανούς καλλιτέχνες και ανθρώπους από διαφορετικά πολιτισμικά υπόβαθρα. Έναν χρόνο αργότερα, γνωρίζει τον Marcel Marti, με τον οποίο παντρεύεται το 1959. Αυτή η σχέση υπήρξε καταλυτική για την καλλιτεχνική της εξέλιξη, καθώς στο πλάι του ανακάλυψε την τέχνη της γλυπτικής. Το 1960, η Curie φέρνει στον κόσμο τον γιο της, David Marti, σηματοδοτώντας την αρχή ενός νέου κεφαλαίου στην προσωπική και καλλιτεχνική της ζωή. Από το 1965 μέχρι το 1969, νοικιάζει ένα νέο ατελιέ στη Βαρκελώνη, απέναντι από την εκκλησία της Santa Maria del Mar, μια τοποθεσία που αποτέλεσε αστείρευτη πηγή έμπνευσης και τροφοδότησε τη δημιουργικότητά της. Λίγα χρόνια αργότερα, μετακομίζει στο Παρίσι και εγκαθίσταται στο ατελιέ Crester, έναν χώρο που ανήκε στον γλύπτη François Stahly και τη σύζυγό του, Claude. Το περιβάλλον αυτό αποδεικνύεται ιδιαίτερα γόνιμο για την καλλιτεχνική της εξέλιξη και δημιουργία. Ο Stahly εντυπωσιάζεται από τα γλυπτά της και τις στιβαρές, ογκώδεις μορφές τους—μια αντανάκλαση της ισχυρής της προσωπικότητας. Οι δύο καλλιτέχνες συνεργάστηκαν στενά στο ατελιέ, δουλεύοντας από κοινού σε διάφορα έργα, ενώ παράλληλα ακολουθούσαν τη δική τους προσωπική πορεία. Το 1975, η Curie και ο Stahly παντρεύτηκαν. Στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής τους αναζήτησης, πραγματοποίησαν πολλά ταξίδια σε ιερούς τόπους σε όλο τον κόσμο, τα οποία αποτέλεσαν βασική πηγή έμπνευσης, εμπλουτίζοντας το έργο τους με νέες προοπτικές και ιδέες. Το 2006, ο Stahly φεύγει από τη ζωή, και έναν χρόνο αργότερα ακολουθεί ο θάνατος του γιου της, David. Η Curie διοχετεύει τη θλίψη της σε νέα, δυναμικά γλυπτά που αντανακλούν τόσο τη βαθιά, προσωπική της οδύνη όσο και τη μεταμόρφωσή της. Η εξερεύνηση της πνευματικότητας στη μοντέρνα γλυπτική καθιερώνει την Curie ως μια σημαντική μορφή στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης. Το έργο της πραγματεύεται την έννοια της ύπαρξης και καλεί το κοινό σε μια οικουμενική αναζήτηση για το νόημα της ζωής, της επαφής και απηχεί τις θεμελιώδεις πτυχές της δημιουργίας και της ανθρώπινης εμπειρίας. Η τέχνη της προσκαλεί τους θεατές σε ένα ποιητικό ταξίδι—μια στιγμιαία απόδραση από την καθημερινότητα και μια επιστροφή σε πανανθρώπινα θέματα όπως η μητρότητα, η προστατευτικότητα και η απελευθέρωση. Το έργο της μελετά τη γυναικεία ουσία στην πιο αυθεντική της μορφή: τη δημιουργία, τον μυστικισμό και την ισορροπία, τιμώντας τη ζωογόνο δύναμη του θήλεος.
“As a rule, I don’t create sculptures that are completely closed or compact. I always manage to find a light... it’s the light that passes through, giving depth. When one form calls to another, it’s always fascinating! In cathedrals and all grand sacred architecture, there’s always an extraordinary light. Walking through a nave, there’s always a light—whether strong or diffuse—that speaks to me.”
Parvine Curie
Reliquet, Scarlett, Entretiens de Parvine Curie avec Scarlett Reliquet. Jf. Jousset, 2016
ARTISTIC INFLUENCES Curie’s work is shaped by a rich array of influences, both personal and cultural. Raised in Troyes, she was surrounded by monumental architecture, with towering columns and soaring lines that left an indelible mark on her artistic sensibility. Her work draws inspiration from many sources, including literature, philosophy, history, and the works of artists like Constantin Brancusi, Jacob Epstein, and Henri Gaudier-Brzeska. The influence of Pre-Columbian and Romanesque art is especially significant. Both traditions contributed to her use of abstract forms and symbolism, as well as her exploration of existential and spiritual themes. A defining aspect of Curie’s artistic journey was her extensive travels with Stahly. Their visits to regions like Spain, Greece, Sri Lanka, Latin America, Egypt, the USSR, Yugoslavia, Morocco, Mexico, London, and across Asia exposed Curie to diverse cultures and sacred spaces—temples, cathedrals, pyramids, and labyrinths. These encounters with architecture and the spiritual importance of these sites deeply impacted her sculptural practice, leading her to create works that evoke both grandeur and spiritual significance. Curie’s deep connection to architecture is evident in her sculptures, which often incorporate monumental scale and geometric forms. The influence of Romanesque art can be seen in the robust shapes and architectural elements of her works, while Pre-Columbian art’s focus on spiritual symbolism informs her exploration of the emotional and existential dimensions of human existence. In her creative process, Curie works with a variety of materials—stone, wood, metal, and bronze—each chosen for its unique ability to express the themes she explores. These materials are not only central to her technical process but also inform the emotional and tactile qualities of her sculptures. The solidity of stone reflects permanence, while the warmth of wood evokes an organic connection to the earth. Metal and bronze, with their durability and malleability, allow Curie to push the boundaries of form, capturing both the organic and abstract in her work. Over the years, her consistent use of these materials allowed Curie to adapt her artistic language while retaining the depth and spiritual resonance that has defined her career.
INFLUENCES ARTISTIQUES L’œuvre de Parvine Curie s’inscrit dans un riche tissu d’influences, à la fois personnelles et culturelles. Ayant grandi à Troyes, elle a été marquée par l’architecture monumentale qui l’entourait—colonnes imposantes, lignes élancées—laissant une empreinte indélébile sur sa sensibilité artistique. Son inspiration puise dans des domaines variés, allant de la littérature et la philosophie à l’histoire et aux œuvres d’artistes majeurs tels que Constantin Brancusi, Jacob Epstein et Henri Gaudier-Brzeska. L’art précolombien et roman occupe une place particulièrement significative dans son imaginaire. Ces deux traditions ont nourri son approche des formes abstraites et du symbolisme, tout en enrichissant son exploration des thèmes existentiels et spirituels. Un élément essentiel de son parcours réside dans ses nombreux voyages aux côtés de François Stahly. Le couple explore l’Espagne, la Grèce, le Sri Lanka, l’Amérique latine, l’Égypte, l’URSS, la Yougoslavie, le Maroc, le Mexique, Londres et plusieurs régions d’Asie. Ces périples plongent Curie au cœur de cultures fascinantes et de lieux empreints de sacralité—temples, cathédrales, pyramides, labyrinthes. Ces rencontres avec l’architecture et la spiritualité de ces sites transparaissent dans son œuvre, où se mêlent grandeur et profondeur symbolique. L’influence de l’architecture est omniprésente dans ses sculptures, qui adoptent souvent une échelle monumentale et des formes géométriques. L’héritage de l’art roman s’y manifeste à travers des structures robustes et architecturées, tandis que l’accent mis par l’art précolombien sur le symbolisme spirituel nourrit sa réflexion sur les dimensions émotionnelles et existentielles de l’humanité. Dans son processus créatif, Curie expérimente une grande diversité de matériaux—pierre, bois, métal, bronze—chacun choisi pour sa capacité unique à traduire ses idées. Ces matériaux sont non seulement essentiels à son processus technique, mais influencent également les qualités émotionnelles et tactiles de ses sculptures. La solidité de la pierre évoque la permanence, tandis que la chaleur du bois renforce un lien organique avec la terre. Le métal et le bronze, par leur malléabilité et leur durabilité, permettent à l’artiste d’explorer des formes où se conjuguent abstraction et vitalité organique. Au fil des années, cet usage constant et réfléchi des matériaux lui a permis d’affiner son langage artistique tout en conservant cette profondeur et cette résonance spirituelle qui définissent son œuvre.
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΠΙΡΡΟΕΣ Το έργο της Curie αποτελεί έναν πλούσιο συνδυασμό από προσωπικές και πολιτιστικές επιρροές. Μεγαλωμένη στην πόλη της Τρουά, ήταν από μικρή ηλικία περιτριγυρισμένη από οικοδομήματα μνημειακής αρχιτεκτονικής, με επιβλητικές κολόνες και υψιπετείς γραμμές που άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα στην καλλιτεχνική της ευαισθησία. Το έργο της αντλεί έμπνευση από τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, την ιστορία και από ποικίλους καλλιτέχνες όπως οι Constantin Brancusi, Jacob Epstein και Henri Gaudier-Brzeska. Επίσης, ιδιαίτερα σημαντική είναι η επιρροή της προκολομβιανής και ρομανικής τέχνης, Οι δύο παραδόσεις συνέβαλαν στη χρήση αφηρημένων μορφών καθώς και του συμβολιστικού στοιχείου, ενισχύοντας την εμβάθυνση σε υπαρξιακά και πνευματικά θέματα. Καθοριστική συμβολή στην καλλιτεχνική της πορεία αποτελούν τα εκτεταμένα ταξίδια της με τον Stahly. Οι επισκέψεις τους σε μέρη όπως η Ισπανία, η Ελλάδα, η Σρι Λάνκα, η Λατινική Αμερική, η Αίγυπτος, η Σοβιετική Ένωση, η Γιουγκοσλαβία, το Μαρόκο, το Μεξικό, το Λονδίνο και η Ασία, τη φέρνουν σε επαφή με διαφορετικούς πολιτισμούς και ιερούς τόπους—ναούς, καθεδρικούς ναούς, πυραμίδες και λαβυρίνθους. Τα βιώματα αυτά σε συνδυασμό με την αρχιτεκτονική τους και την πνευματικότητα που αποπνέουν επηρέασαν βαθιά τη γλυπτική της, οδηγώντας τη στη δημιουργία έργων που εκπέμπουν μεγαλείο και πνευματικό δέος. Η στενή της σχέση με την αρχιτεκτονική είναι εμφανής στα γλυπτά της, τα οποία συχνά ενσωματώνουν μνημειώδη κλίμακα και γεωμετρικές φόρμες. Η επιρροή της ρομανικής τέχνης διαφαίνεται στις στιβαρές μορφές και τα αρχιτεκτονικά στοιχεία των έργων της, ενώ ο πνευματικός συμβολισμός της προκολομβιανής τέχνης εμπλουτίζει την εξερεύνηση των συναισθηματικών και υπαρξιακών διαστάσεων της ανθρώπινης ύπαρξης. Κατά τη δημιουργική διαδικασία, η Curie εργάζεται με μια ποικιλία υλικών—πέτρα, ξύλο, μέταλλο και μπρούντζο—το καθένα επιλεγμένο για τη μοναδική του ικανότητα να αποδώσει τα θέματα που διερευνά. Αυτά τα υλικά δεν αποτελούν μόνο το κεντρικό στοιχείο της τεχνικής διαδικασίας, αλλά καθορίζουν επίσης τη συναισθηματική και απτική ποιότητα των γλυπτών της. Η στιβαρότητα της πέτρας συμβολίζει τη μονιμότητα, ενώ η ζεστασιά του ξύλου αποδίδει έναν οργανικό δεσμό με τη γη. Το μέταλλο και ο μπρούντζος, με την ανθεκτικότητα και την πλαστικότητά τους, δίνουν τη δυνατότητα στην Curie να διευρύνει τα όρια της φόρμας, αποτυπώνοντας τόσο το οργανικό όσο και το αφηρημένο στα έργα της. Με την πάροδο του χρόνου, η συνεχής χρήση αυτών των υλικών καθορίζει την καλλιτεχνική της γλώσσα, διατηρώντας παράλληλα τη βαθύτητα και την πνευματική απήχηση που χαρακτηρίζουν το έργο της.