P gallery
sculpture
ANTOINE PONCET, 1928 -2022
Antoine Poncet was born in Paris in 1928, but grew up in Switzerland. Both his father and grandfather were painters, yet Poncet, under the tutelage of Germaine Richier, opted at an early age for sculpture as his vocation. From 1942-1945 he studied at the Ecole des Beaux Art in Lausanne and subsequently moved to Paris, where he continued his studies at the Academie de la Grande Chaumiere with Marcel Gimond and Osip Zadkine. He befriended likeminded young sculptors such as Alicia Penalba, François Stahly and Etienne Martine and met Constantin Brancusi, Henri Laurens and Jean Arp. Especially the latter had a profound influence on him, as Poncet was his assistant from 1953 to 1955, before embarking on his proper career as a sculptor of international renown.
Interested in the purity of shapes, Poncet was naturally drawn towards abstraction. By painstakingly eliminating the unessential, he created sculptures that are of deceitful simplicity. Voluptuous, organic shapes show holes and wide openings, which, along with the folds and pleats that are characteristic of his work, give the impression of a whirlwind of motion. “The aspect of movement is essential in my research,” the sculptor admits. “Everything is in motion in nature, in life”. In Poncet’s work, however, the dislocating effect of motion and asymmetry is offset by a serene spirituality, harmony and balance, which make his sculptures seemingly weightless; “they have the air,” as he puts it, “of being happy to be alive.”
Poncet has mainly worked in bronze and marble. In the mid fifties he discovered the magic of polished bronze, which imbued his sculptures with the luminosity, radiance and vivacity that he sought, as can well be appreciated in the sculptures seen above. A decade later he also began working in marble in Carrara, Italy.
From the early fifties onwards, Poncet exhibited his work first in various important art fairs such as the Salon de la Jeune Sculpture and then in prestigious galleries (e.g. Galerie Jean-Louis Roques, Paris, Brook Street Gallery, London, Slatkin Galleries and Weintraub Gallery, New York) and museums (e.g. Musée Galliera, Paris, Metropolitan Museum, N.Y., Μusée Bourdelle). In 1956 he represented Switzerland at the Biennale in Venice and a year later (1957) he won the Prix Andre Susse. More distinctions followed: in 1983 he received the Henri Moore Grand Prize of the Hakone Open-Air Museum in Japan, in1996 the Prix de l’Hermitage, Lausanne. In 1993 he was elected as a member of the Academie des Beaux Arts, and served as its president for the year 2009.
Poncet has created many monumental sculptures for public places (e.g. Froide Amante in 1975 for the Ecole Polytechnique de Saclay) in France, Switzerland, the U.S., Japan and China. His work is included in many private (e.g. collection Nathan Cummings) and public collections such as the Museum of Modern Art in New York, the Art Institute of Chicago, the Hirshhorn Museum and Sculpture Garden Collection in Washington, the Museum of Modern Art in Milan, the Centre de Pompidou and the Musée national d'Art modern in Paris, the Musée d'art moderne de la Ville de Paris, the Museum of Open Arts d’Hakone in Japan and the Jing’An Sculpture Park in Shanghai.
Antoine Poncet passed away in Paris in 2022.
Ο ANTOINE PONCET γεννήθηκε στο Παρίσι το 1928, αλλά μεγάλωσε στην Ελβετία. Παρόλο που ο πατέρας και ο παππούς του ήταν ζωγράφοι, ο Poncet κάτω από την επιρροή της Germaine Richier, επέλεξε από νεαρή ηλικία το γλυπτό ως καλλιτεχνική μορφή έκφρασης. Από το 1942 έως το 1945 σπούδασε στην École des Beaux Art στη Λωζάννη και στη συνέχεια μετακόμισε στο Παρίσι, όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Académie de la Grande Chaumière με τον Marcel Gimond και τον Osip Zadkine. Έγινε φίλος με ομοϊδεάτες νέους γλύπτες, όπως η Alicia Penalba, ο François Stahly και η Étienne Martine. Εκεί συνάντησε και τους Constantin Brancusi, Henri Laurens και Jean Arp. Ειδικά ο τελευταίος είχε μια βαθιά επιρροή σε αυτόν, καθώς ο Poncet έγινε βοηθός του από το 1953 εώς και το 1955, πριν από την έναρξη της καριέρας του ως γλύπτης διεθνούς φήμης.
Με έντονο ενδιαφέρον για την καθαρότητα των σχημάτων, ο Poncet οδηγείται σιγά σιγά προς την αφαίρεση. Άρχισε, λοιπόν, με επιμονή και φροντίδα να αφαιρεί όλα τα μη αναγκαία στοιχεία της γλυπτικής του, δημιουργώντας έτσι έργα που φαινομενικά δείχνουν απλά χωρίς όμως να είναι. Οι αισθησιακές καμπύλες, τα οργανικά σχήματα με τρύπες και μεγάλα ανοίγματα, τα οποία μαζί με τις πτυχώσεις και τις πιέτες είναι χαρακτηριστικό της δουλειάς του, δίνουν την εντύπωση ενός ανεμοστρόβιλου κίνησης. «Το θέμα της κίνησης είναι απαραίτητο στον τομέα της έρευνάς μου» παραδέχεται ο γλύπτης. «Τα πάντα είναι σε κίνηση στη φύση, στη ζωή». Στο έργο του Poncet ωστόσο η επίδραση της κίνησης και της ασυμμετρίας αντισταθμίζεται από μια γαλήνια πνευματικότητα, την αρμονία και την ισορροπία, η οποία κάνει τα γλυπτά του φαινομενικά να φαίνεται πως δεν έχουν βάρος. «Έχουν τον αέρα», όπως λέει ο ίδιος, «να είναι χαρούμενα που είναι ζωντανά».
Ο Poncet έχει εργαστεί κυρίως σε μπρούντζο και μάρμαρο. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄50 ανακάλυψε τη μαγεία του γυαλισμένου μπρούντζου που διαπότισε τα γλυπτά του με φωτεινότητα, λάμψη και ζωντάνια, όπως γίνεται φανερό στα παραπάνω γλυπτά. Μια δεκαετία αργότερα άρχισε να εργάζεται επίσης στο μάρμαρο στην Carrara της Ιταλίας.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄50 και μετά, o Antoine Poncet εκθέτει το έργο του σε διάφορες σημαντικές εκθέσεις τέχνης, όπως το Salon de la Jeune Sculpture και στη συνέχεια σε σημαντικές γκαλερί όπως η Galerie Jean-Louis Roques στο Παρίσι, στη Brook Street Gallery στο Λονδίνο, στη Slatkin Gallery και Weintraub Gallery στη Νέα Υόρκη, καθώς και σε μουσεία όπως το Μουσείο Galliera στο Παρίσι, το Metropolitan Museum της Νέα Υόρκη και το Μusée Bourdelle. Το 1956 εκπροσώπησε την Ελβετία στη Μπιενάλε της Βενετίας και ένα χρόνο αργότερα (1957) κέρδισε το Βραβείο Andre Susse. Περισσότερες διακρίσεις που ακολούθησαν: το 1983 έλαβε τo Henri Moore Grand Prize του Μουσείου Hakone Open-Air στην Ιαπωνία, το 1996 το Prix de l’Hermitage στη Λωζάνη, και το 1993 εξελέγει μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών και διετέλεσε πρόεδρός του για το έτος 2009.
Ο Poncet έχει δημιουργήσει πολλά μνημειακά γλυπτά για δημόσιους χώρους (π.χ. Froide Amante το 1975 για την École Polytechnique de Saclay) στη Γαλλία, την Ελβετία, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και την Κίνα. Το έργο βρίσκεται σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, όπως στη συλλογή Nathan Cummings, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο, στο Μουσείο Hirshhorn και το Sculpture Garden Collection στην Ουάσιγκτον, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Μιλάνο, στο Centre de Pompidou και στο Musée national d'Art Moderne στο Παρίσι, το Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris, το Μουσείο του Open Arts d'Hakone στην Ιαπωνία και το Jing’An Sculpture Park στη Σαγκάη.
Ο Antoine Poncet πέθανε στο Παρίσι το 2022.