P gallery
sculpture
Ru Xiao Fan, 1954-
Ru Xiao Fan, 1954-
Ru Xiao Fan, a Chinese artist born in 1954 in Nanjing, China, grew up in a scholarly family and learned calligraphy early on. His youth was marked by Mao’s Zetong Cultural Revolution, which led to his assignment at a small sewing factory in the 1970s as a form of artistic reformation. In 1983, aided by a diplomat, a French student, and a Le Monde correspondent, Xiao Fan escaped to France, where he has lived and worked since.
Before relocating, Xiao Fan completed a five-year art education at Nanjing's University of Fine Arts. In Paris, he graduated from the École des Beaux-Arts in 1986 and was a Casa Velázquez fellow in Madrid from 1988 to 1990. His early work featured Indian ink on Chinese rice paper, depicting surreal subjects like angels and hot air balloons, reflecting his interest in symbolism.
From 1996 to 2000, Xiao Fan produced the ''Hundred Flowers'' series, 100 oil-on-canvas portraits with human heads replaced by vibrant bouquets. This series, inspired by the Hundred Flowers Campaign and Mao’s slogan, “Let a hundred flowers bloom, let a hundred schools of thought contend” reflects Xiao Fan's response to the lack of freedom he experienced, creating a unique floral language that contrasted with the Cultural Revolution's restrictions.
In late 2002, Xiao Fan began the ''Bubble Game'' series, combining paintings, gouaches, and drawings to comment on contemporary society with a playful tone. Using media images and everyday objects, he portrayed politicians, celebrities, and toys in vibrant colors through glazes and transparencies. This series coincided with China's economic boom, which Xiao Fan observed during a 2005 visit to the Museum of Contemporary Art in Shanghai. He noted, “In my paintings, I have captured the material aspect of China, the hustle and bustle that I felt and which has now become a global phenomenon.” The Garbage Bins series, critiquing consumer culture, also reflects this theme.
In 2013, Xiao Fan's style shifted to a more spiritual and meditative approach, while still lifes remained central, symbolizing humanity's current, less optimistic condition. In 2020, the Guimet Museum featured him in its 9th Carte Blanche edition, where he exhibited 72 porcelain divinities arranged to resemble a mandala. These sculptures, inspired by the Buddhist “arhat” and made from Jiugdezhen porcelain, were set on bowls from Song Kilns sourced from a local market.
Today, Ru Xiao Fan’s works are featured in numerous public and private collections worldwide. Even his most recent pieces, marked by simplicity and elegance, seamlessly blend tradition and modernity. Xiao Fan, who is also fond of intellectual gatherings and deeply spiritual, has said, “For me, the practice of art is also a form of meditation. My way of meditating is to get rid of my illusory thoughts in order to find the origin of true ideas. Sincerity is fundamental for creation.”
Ru Xiao Fan, 1954-
Xiao-Fan Ru est né en 1954 à Nankin, en Chine. Il a appris la calligraphie dès son enfance auprès de ses parents, qui étaient tous deux enseignants. Sa jeunesse a été marquée par la Révolution culturelle de Mao Zedong, qui l’a contraint, dans les années 1970, à travailler dans une petite usine de couture, afin de se réformer sur le plan artistique. En 1983, avec l'aide d'un diplomate, d'un camarade français et d'un correspondant du journal Le Monde, il a réussi à s'échapper en France, où il vit et travaille jusqu'à aujourd'hui.
En 1982, il a obtenu son diplôme de l'École des Beaux-Arts de l'Université de Nankin, puis en 1986 de l'École des Beaux-Arts de Paris. De 1988 à 1990, il a été membre de la Casa Velázquez à Madrid. Il a commencé à créer ses premières œuvres sur papier de riz chinois avec de l'encre indienne, représentant de manière surréaliste des thèmes tels que des anges et des montgolfières.
De 1996 à 2000, Ru a créé la série « Hundred Flowers », composée de 100 portraits à l'huile sur toile, où les visages des hommes sont remplacés par des bouquets de fleurs vibrantes. Cette série, inspirée par la campagne des Cent Fleurs de Mao et son slogan « que cent fleurs s’épanouissent, que cent écoles rivalisent », reflète la réponse de Ru au manque de liberté qu'il a vécu, créant un langage floral unique en opposition aux restrictions de la Révolution culturelle.
A la fin de 2002, Ru a entamé la série de toiles intitulée « Bubble Game », où à travers des peintures à l'aquarelle, des gouaches et des dessins, il commente et critique le matérialisme croissant de la société chinoise contemporaine. En utilisant des images des médias et des objets du quotidien, il dépeint des politiciens, des personnalités publiques et des jouets dans des couleurs vives, des ballons et des poupées émaillées et des diapositives. Cette série coïncide avec l'essor économique de la Chine, que l'artiste a observé en 2005 lors de sa visite au Musée d'Art Contemporain de Shanghai, constatant que : « Dans mes tableaux, j'ai capturé l'aspect matériel de la Chine, l’agitation que j'ai ressentie et qui est devenue un phénomène mondial. »
Depuis 2013, le style de Ru a évolué vers une approche plus spirituelle et méditative. La nature morte reste au centre de son travail, symbolisant désormais la situation actuelle décevante de l'humanité. En 2020, le Musée Guimet l'a inclus dans la 9ème édition de "Carte Blanche", où il a exposé 72 divinités en porcelaine, disposées de manière à ressembler à un mandala. Ces sculptures, inspirées par les « arhats » bouddhistes et fabriquées en porcelaine de Jiugdezhen, ont été posées sur des bols de Song Kilns, provenant d’un marché local.
Aujourd'hui, les œuvres de Xiao-Fan Ru se trouvent dans de nombreuses collections publiques et privées à travers le monde. Ses œuvres récentes mettent en valeur l'harmonie entre la tradition chinoise et l'innovation européenne. En quête philosophique de l'origine de la création artistique, Ru déclare à propos de son art : « Pour moi, la pratique de l'art est aussi une forme de méditation. Ma propre manière de méditer est de chasser toutes les pensées trompeuses pour trouver l'origine des idées véritables. L'honnêteté est essentielle pour la création. »
Ru Xiao Fan, 1954-
Ο Xiao-Fan Ru γεννήθηκε το 1954 στο Ναντζίν στην Κίνα. Μαθαίνει από μικρός καλλιγραφία από τους γονείς του που είναι εκπαιδευτικοί. Η νεανική του ηλικία σημαδεύεται από την Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο Τσετούνγκ. Κατά τη δεκαετία του 1970, ως επακόλουθο της επανάστασης, ο Ru αναγκάζεται να εργαστεί σε ένα μικρό εργοστάσιο ραπτικής, με σκοπό την καλλιτεχνική του αναμόρφωση. Το 1983, με τη βοήθεια ενός διπλωμάτη, ενός Γάλλου μαθητή, κι ενός ανταποκριτή της εφημερίδας Le Monde, δραπετεύει στη Γαλλία, όπου ζει και εργάζεται έως σήμερα.
Το 1982, αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Ναντζίν και το 1986 από την École des Beaux-Arts του Παρισιού, ενώ από το 1988 έως το 1990 γίνεται μέλος της Casa Velázquez στη Μαδρίτη. Δημιουργεί τα πρώτα του έργα πάνω σε κινέζικο ριζόχαρτο με ινδική μελάνη, και απεικονίζει με σουρεαλιστικό τρόπο θέματα όπως αγγέλους και αερόστατα.
Κατά την τετραετία 1996 με 2000, ο Ru δημιουργεί τη σειρά «Hundred Flowers» αποτελούμενη από 100 πορτρέτα με λάδι σε καμβά, όπου τα κεφάλια των προσώπων έχουν αντικατασταθεί από ζωηρά μπουκέτα λουλουδιών. Η σειρά, εμπνευσμένη από την εκστρατεία των 100 λουλουδιλων και το σύνθημα του Μάο, «Αφήστε εκατό λουλούδια να ανθήσουν, εκατό σχολές σκέψης να συναγωνιστούν», αντικατοπτρίζει την απάντηση του Ru στην έλλειψη ελευθερίας που βίωσε, δημιουργώντας μια γλώσσα λουλουδιών μοναδική, που ερχόταν σε αντίθεση με τους περιορισμούς της Πολιτιστικής Επανάστασης.
Το 2002, ο Ru ξεκινά τη σειρά «Bubble Game», όπου μέσα από πίνακες, γκουάς, και σκίτσα σχολιάζει και επικρίνει τον υλισμό της σύγχρονης εμπορευματοποιημένης κοινωνίας της Κίνας. Χρησιμοποιώντας εικόνες από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και καθημερινά αντικείμενα, απεικονίζει πολιτικούς, επιφανείς ανθρώπους, και παιχνίδια σε ζωηρά χρώματα, μπαλόνια και κούκλες με επισμαλτώσεις και διαφάνειες. Η εν λόγω σειρά συμπίπτει με την οικονομική έκρηξη της Κίνας, την οποία ο καλλιτέχνης αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά το 2005, όταν επισκέπτεται το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Σανγκάη και σημειώνει: «Στους πίνακές μου αποτύπωσα την υλική πτυχή της Κίνας, τη φασαρία που ένιωσα και η οποία έχει γίνει πλέον παγκόσμιο φαινόμενο » . Η σειρά Garbage Bins, η οποία ασκεί κριτική στην καταναλωτική κουλτούρα, επίσης αντικατοπτρίζει αυτή τη θεματική.
Από το 2013, το στυλ του Ru αποκτά μια πιο πνευματική προσέγγιση. Η νεκρή φύση παραμένει κεντρικός άξονας του έργου του, συμβολίζοντας πλέον την απογοητευτική σύγχρονη κατάσταση της ανθρωπότητας. Το 2020, το Μουσείο Guimet τον συμπεριλαμβάνει στην 9η έκδοση της «Carte Blanche», παρουσιάζοντας 72 πορσελάνινες θεότητες, τοποθετημένες έτσι ώστε να μοιάζουν με μάνταλα. Αυτά τα γλυπτά, εμπνευσμένα από το βουδιστικό « arhat » και κατασκευασμένα από πορσελάνη Jiugdezhen, τοποθετούνται πάνω σε μπολ της δυναστείας των Song Kilns, τα οποία βρήκε ο καλλιτέχνης σε παλαιοπωλείο.
Σήμερα, τα έργα του Xiao-Fan Ru βρίσκονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές σε όλο τον κόσμο. Τα τελευταία του έργα αναδεικνύουν τον συγκερασμό κινεζικής παράδοσης και ευρωπαικού νεωτερισμού. Σε μία φιλοσοφική αναζήτηση της πηγής της καλλιτεχνικής δημιουργίας, ο Ru σημειώνει για την τέχνη του ότι : « Για μένα, η πρακτική της τέχνης είναι και μια μορφή διαλογισμού. Ο δικός μου τρόπος διαλογισμού είναι να απομακρύνω όλες τις παραπλανητικές σκέψεις με στόχο να βρω την προέλευση των αληθινών ιδεών. Η ειλικρίνεια είναι βασική για τη δημιουργία ».